by U opštini Pećinci, najjužnijoj sremskoj opštini nalazi se i najjužnija tačka cele Vojvodine, zahvaljujući ”nestašno” krivudavom toku reke Save u ovom delu naše zemlje.
Upravo u tom priobalnom području nalazi se i najpoznatije turističko odredište u opštini – Specijalni rezervat prirode Obedska bara.
O ovom izuzetno zanimljivom i atraktivnom biseru prirode kao i o drugim sadržajima u njegovoj blizini napisao sam blog koji možete pročitati ovde:
Nismo se okrenuli, a već je četiri godine prohujalo od tog našeg izleta, pa smo odlučili da ga ponovimo već početkom ovog, neočekivano toplog i sunčanog marta.
Mene je na ovu ”reprizu” posebno motivisala mogućnost da konačno posetim čuveni muzej hleba u samom mestu Pećinci koji se zvanično zove Srpski muzej hleba – Jeremija.
Ovo, jedno od popularnijih turističkih odredišta u ovom delu Vojvodine, nekako mi je uvek ”izmicao”, što zbog neusaglašenosti termina, što zbog renoviranja, što zbog perioda nefuncionisanja usled korona i post-korona ”dejstva”.
No, ko čeka taj i dočeka 😊.
Muzej se nalazi u Pećincima, najvećem centralnom mestu opštine, idealno lociranom za brz dolazak iz svih pravaca.
Smešteni uz sam auto-put Beograd-Zagreb, Pećinci su na po 50 km udaljeni i od Novog Sada i od Beograda.
Sam muzej se nalazi na samo 700 metara od ulaza u mesto, zvanična adresa mu je Braće Vidakovića 83, no ulaz i parking za posetioce je u susednoj, paralelnoj, Grobljanskoj ulici.
Zanimljivo je posmatrati Google mapu lokacije na kojoj se jasno vidi kako se muzej sastoji iz nekoliko različtih, međusobno povezanih, objekata koji su sukcesivno nadograđivani tokom vremena, dok je na samom početku porodična kuća u kojoj domaćini muzeja žive.
Oduvek me je impresionirala strast i imponovala energija kod ljudi koji su duboko posvećeni nekoj aktivnosti u svom životu, nevezano da li se radi o poslu ili hobiju.
U tom svetu posebno se ističu kolekcionari, a jedan od njih je i domaćin ovog nesvakidašnjeg muzeja, slikar i neumorni istraživač Slobodan Jeremić – Jeremija.
Ovaj rođeni Šapčanin, koji se slikarstvom bavi skoro punih šest decenija, početkom sedamdesetih godina prošlog veka se nastanjuje u Pećincima gde 1995. zvanično osniva jedan od prvih privatnih muzeja u Srbiji.
Muzej se 1998. otvara za posetioce, a osnovna ideja mu je sakupljanje i prezentacija predmeta koji su se nekada koristili za proizvodnju hleba u Srbiji.
Koncept muzejske postavke je prikaz puta zrna pšenice „od zemlje preko hleba do neba”, a sve je to usklađeno sa pojedinim ciklusima (”Zemlja”, ”Hleb” i ”Nebo”) Jeremijinih slika.
U svom višedecenijskom istraživačko – sakupljačkom radu Jeremija je obišao više od 600 sela i tokom tog perioda prikupio brojne etnografske predmete, obredne hlebove, recepte, pisane dokumente itd.
Ova impresivna zbirka raspoređena je na ukupno 1200 m2 i razvrstana na tri celine – etnografsku, arheološku i likovnu.
Etnografsku zbirku sačinjavaju oruđa za obradu zemlje, predmeti za preradu pšenice i kukuruza, predmeti za pečenje hleba, predmeti za pripremanje i posluženje hrane i 96 različitih primeraka obrednih hlebova (božićni, uskršnji, slavski i svadbeni)
Oruđa za obradu zemlje, posude za čuvanje žita i žrvnjevi (mlinski kamen) za drobljene pšenice iz praistorije, kao i oruđa za obradu zemlje iz rimskog perioda, sačinjavaju arheološku zbirku.
U likovnoj zbirci mogu se videti Jeremijine slike i crteži kao i brojne fotografije.
Nas je upravo domaćin, gospodin Jeremija, dočekao pa smo pre polaska na obilazak muzeja imali prilike da proćaskamo desetak minuta sa ovim zanimljivim čovekom, prepunim znanja i bogatog iskustva.
Na samom ulasku u muzej postoji blagajna sa suvenirnicom, trpezarija, a tu je i nestašni žuti mačak čisto da upotpuni pravu domaćinsku atmosferu.
Glavni vodič kroz postavku je Jeremijina supruga, gospođa Biljana, a obilazak, osim priče, podrazumeva mogućnost neposredne demonstracije kako određeni predmeti funkcionišu i gledanje kratkog filma.
Na putu kroz ovu bogatu kolekciju raznih predmeta pored ostalog ”susreli” smo i furunu, ognjište, zaprežne saonice, konjsku zapregu, vozilo terenske kuhinje itd.
U muzeju postoji i biblioteka sa preko 1500 knjiga, a formalni obilazak završava se u crkvici posvećenoj srpskoj slavi čiji zvonik je posvećen Svetom Nikoli.
Muzej povremeno organizuje seminare, stručne skupove, predavanja, a poseban akcenat se daje na dečje kreativne radionice.
Tek kada prođete kroz ovu postavku i analizirate viđeno, shvatite do koje mere je hleb prisutan u životu praktično svakog čoveka na planeti, i to od rođenja pa do smrti.
Hleb, ta osnovna životna namirnica prisutna na svim svetskim trpezama, nije nešto podrazumevajuće, kako je manje – više svi doživljavamo.
To je svojevrsni fenomen koji prati čoveka vekovima i koji, osim prehambenog, ima ogroman simbolički značaj u kulturi, običajima i religiji.
Ovo je bilo zaista jedno zanimljivo iskustvo koje bih svakome preporučio.
U prijatnoj atmosferi uz dobro raspoložene domaćine, mogli smo provesti i znatno više vremena u muzeju, ali je ribolovački zov bio neumoljiv, tako da smo ostatak dana proveli na Obedskoj bari uživajući u svim sadržajima tog odlično uređenog izletišta.
Radno vreme muzeja za individualne posete je subotom i nedeljom od 10 do 17h, dok se za organizovane, grupne posete van radnog vremena treba najaviti i dogovoriti.
