by Četvrti ovogodišnji dan, sunčan, vedar i topao, bio je idealan kako za dugačak put koji je bio pred nama, tako i za malo turističkih obilazaka koje smo uspeli usput da realizujemo.
Na putu od Osijeka, naše polazne tačke, do Genove u kojoj smo proveli naredni dan, dugačkom čitavih 1050 km, ideja za dužom pauzom u Veroni se pokazala kao dobitna kombinacija.
Verona, jedan od najposećenijih gradova u Italiji pre svega zbog drevne romantične priče o Romeu i Juliji, privlači decenijama milione turista iz čitavog sveta.
Bez obzira na tu činjenicu bio sam iskreno iznenađen količinom ljudi koje smo zatekli tog popodneva u gradu.
Iako su božićni i novogodišnji praznici taman bili završeni i uprkos tome da je u pitanju bio radni dan, grad je bio krcat posetiocima.
Ulicama se jedva moglo hodati od gužve, a bogami ne videh ni jedno slobodno mesto u brojnim baštama gradskih kafića i restorana.
Mogu samo da zamislim kako sve to izgleda tokom udarne turističke sezone…
Stotinu kilometara zapadno od Venecije, u neposrednoj blizini najvećeg italijanskog jezera Lago di Garda, smestila se Verona, najveći grad istoimene provincije i drugi najveći grad u regiji Veneto.
U gradu čija je istorija duža od dve hiljade godina, prema poslednjem popisu, trenutno živi nešto više od 260 000 stanovnika.
Geografski položaj mu je gotovo idealan – nadomak mora i Alpa i u blzini većih i poznatijih industrijskih i turističkih centara.
Sa auto puta do strogog centra grada trebalo nam je petnaestak minuta, a posle malo muke pronašli smo parking mesto uz stare gradske zidine, 200-300 metara od čuvene veronske Arene.
Osim što Veronu zovu gradom ljubavi, često se može čuti i sintagma ‘’grad muzike’’, a ovu titulu je ponajviše dobio zahvaljujući pomenutoj Areni di Verona, jednom od najboljih i najpoznatijih koncertnih prostora u Italiji.
Ovo je jedan od najbolje očuvanih rimskih amfiteatara koji može da primi čak 22 000 posetilaca.
Praktično ne postoji poznatija svetska muzička zvezda koja nije nastupila u Areni, no ipak su glavni umetnički događaji koji se vezuju za ovaj prostor operni koncerti.
Arena je izgrađena 30. godine pre nove ere, izvorno je bila veličine 152×123 metara (danas je 138×109, a visina joj je 24,1 metar) i primala je oko 30 000 ljudi koji su dolazili da posmatraju gladijatorske borbe i druga takmičenja.
Arena se nalazi na najvećem gradskom trgu Piazza Bra, koji je sa južne strane oivičen Palazzo Barbieri, lepim zdanjem iz 1848. godine u kome se danas nalazi sedište gradske uprave.
Sa zapadne strane trga je mali park sa fontanom i spomenikom Vitoriu Emanuelu II, a iza parka je Palazzo della Gran Guardia iz 1614. koja je svojevremeno bila sedište garde i početak gradskih zidina.
Sa severne strane je čitav niz, veoma posećenih, kafića i restorana.
Obzirom na malo vremena koje smo imali na raspolaganju (još nas je tog dana čekalo skoro 300 km do Genove), odlučili smo se na jednu kružnu šetnju kroz starogradsko jezgro bez ulaženja i zadržavanja u muzejima, galerijama i drugim turističkim atrakcijama.
Jedina ‘’must see’’ lokacija koju svaki posetilac Verone želi da vidi, pa tako i mi, jeste čuvena Julijina kuća (Cassa di Giulietta), svojevrsno mesto hodočašća romantičnih duša iz celog sveta.
U Veroni sam bio prvi put daleke 1986, a drugi put ravno dve decenije kasnije.
U oba slučaja smo Julijinu kuću posetili bez nekih posebnih problema i gužvi i to usred letnje sezone, no ovaj put situacija koja nas je dočekala na licu mesta bila je skroz drugačija.
Na nekadašnjem ulazu iz ulice Via Cappello u dvorište Juilijine kuće stoje tri policajca i ne dozvoljavaju prolaz, te šalju turiste na novotvoreni, zadnji ulaz (Piazzeta Navona kod pozorišta) pred kojim je, naravno, ”zmijoliki” red od više desetina ljudi.
Toliko vremena baš nismo imali pa smo umesto Julije slikali guzice turista, a preporuka svakome ko ide u posetu (ne samo) Veroni je zakazivanje unapred svih planiranih obilazaka.
Uglavnom, oni koji uspeju da uđu će nakon što osmotre najčuveniji ljubavni balkon na svetu, obavezno uhvatiti sirotu Juliju za poprsje jer će im to, naravno, doneti sreću u ljubavi…
Oko 1,5 km jugozapadno od Arene i užeg centra grada, nalazi se mali kompleks crkve San Francesco al Corso u kome se može posetiti muzej fresaka kao i Julijin grob – Tomba di Giulietta.
Tamnocrveni sarkofag smešten je u kripti crkve, a do njega vodi staza uz koju su na zidovima postavljeni odlomci i izrezbarene slike iz ”Romea i Julije” .
Da se vratimo mi na našu šetnju – od Piazza Bra krenuli smo ka zapadu dugačkom i živopisnom Via Roma koja se završava sa malim trgom ispred Starog zamka – Castel Vecchio.
Ovaj zamak se smatra najvažnijom vojnom građevinom porodice Scaligeri koja je u srednjem veku vladala Veronom.
Izgradnja zamka trajala je od 1354. do 1376. godine, a istovremeno je građen istoimeni, prelepi most koji zamak spaja sa suprotnom obalom reke Adige.
Za vreme mletačke vlasti je dograđivan da bi se moglo iz njega mogli koristiti topovi.
Danas je u njemu smešten Muzej Castelvecchio u kome se može pogledati zbirka skulptura, statua, keramike, umetničkih slika, drevnog oružja itd.
Odmah uz zamak nalazi se slavoluk Arco dei Gavi, izuzetno dobro očuvan spomenik rimske arhitekture iz I veka.
Zanimljivo je to da on nije podignut u čast neke vojničke pobede, kao što je bila uobičajena praksa, nego u slavu moćne rimske porodice Gavi, poreklom iz Verone.
Napoleon je naredio njegovo uklanjanje 1805. godine, da bi uspešna rekonstrukcija i vraćanje salvoluka na izvornu lokaciju bilo realizovano 1932.
Od zamka smo krenuli nadesno prvacem kroz Via Cavour, široku ulicu paralelnu sa rekom koja se kod raskrsnice za most Ponte della Vittoria nastavlja uskom, pešakom Corsa Porta Borsari.
Ceo grad je bio još u novogodišnjem – boćićnom dekoru, a ako je neko majstor dizajna i robe i eksterijera i enterijera, to su upravo Italijani, tako da gde god da pogledate oko sebe obuzme vas osećaj miline i neke detinje razdraganosti.
Corsa Porta Borsari vodi nas direktno na Piazza delle Erbe, centralni i najpoznatiji gradski trg.
Ovo je mesto nekadašnjeg Foruma iz vremena rimskog carstva, a danas jedan izuzetno šarmantan, veseo, šarenolik prostor ispunjen mnoštvom ljudi i tezgama sa raznoraznom robom, okružen prelepim palatama i zdanjima iz vremena Mletačke republike.
Najpoznatije građevine na trgu su Palazzo Maffei, barokna palata iz 17. veka čiji vrh krase figure starogrčkih božanstva, toranj Gardelo iz 14. veka, Casa dei Mercanti (‘’Kuća trgovaca’’), Casa dei Giudici (‘’Sudijska dvorana’’), Kuća Mazzanti sa fasadom ukrašenom freskama i zgrada drevne gradske kuće iznad koje je toranj Lamberti, jedan od simbola grada.
Na ovaj najviši srednjevekovni toranj u gradu (84 metra) posetioci se mogu popeti uz 368 stepenica, a za one sa slabijom kondicijom obezbeđen je prevoz liftom.
U tornju su zvona postavljena 1295. godine, koja su u to vreme obavljala različite funkcije – Marangona je svojom zvonjavom upozoravala na požar, dok je Rengo zvonio u slučaju oružanog sukoba ili sazivanja gradskog veća.
E, sad kako su ljudi razlikovali koje zvono zvoni, to nisam shvatio 😊
Na samom trgu, u središnjem delu je fontana Madonna Verona, takođe jedan od gradskih simbola, izgrađena 1368.
Na južnoj strani, na mestu susreta trga i ulica Via Cairoli i Via Cappello nalazi se bronzani spomenik pesniku Robertu Tiberiu Barbaraniu (1872-1945), koji je inspiraciju za svoje dela crpio iz mesta u kojima je živeo, pa tako i iz istorijskog centra Verone.
Atmosferu koju zatičemo na trgu Dalmatinci bi kratko nazvali ‘’šušur’’, jedinstveni konglomerat vike, gužve, muzike, šarenila i raznovrsnosti ponude na tezgama…
Praktično da nema suvenira bez motiva koji nisu u vezi sa Romeom i Julijom, pravi primer kako je jedno savršeno brendiranje donelo korist za celu zajednicu.
Osim suvenira, na tezgama se mogu pronaći raznorazne delicije, od slatkiša preko kestenja pa do jagoda.
No, mi smo ‘’utehu’’ zbog neuspele posete drugarici Juliji ipak pronašli u dobrom, starom italijanskom sladoledu, i uz zalazak sunca krenuli na nastavak našeg putovanja ka Ligurijskom moru i drevnoj Genovi.
Naravno da bi ozbiljnija poseta gradu podrazumevala mnogo više vremena, no i ovo prelepo popodne u Veroni bilo je dovoljno da nam se zarazna pozitivna energija u gradu ljubavi na najlepši način upiše u knjigu naših dragih uspomena.
